Το πέρασμα, το κατώφλι, η θύρα, η είσοδος, η πύλη…

Είσοδος σε ένα κτίριο είναι ένας ειδικά διαμορφωμένος χώρος, προορισμένος για την υποδοχή του επισκέπτη, με δημόσιο ή ημι-δημόσιο, συνήθως, χαρακτήρα. Η είσοδος είναι από τους σημαντικότερους χώρους ενός κτιρίου, καθώς είναι το πρώτο αρχιτεκτονικό στοιχείο που κεντρίζει τον επισκέπτη και του εξάπτει το ενδιαφέρον. Μια είσοδος εξαιρετικής αισθητικής μπορεί να μαγνητίσει τον περαστικό, δηλαδή να τον κάνει να πλησιάσει, να εισέλθει στο εσωτερικό του κτιρίου, να συμμετάσχει στην αρχιτεκτονική περιπλάνηση.

Ενώ η θέση της εισόδου επηρεάζει σημαντικά το σχεδιασμό, μορφολογικά συμμορφώνεται συνήθως στο προκαθορισμένο αρχιτεκτονικό ύφος του κτιρίου.

Νεοκλασική αρχιτεκτονική

Νίκης 39, Αθήνα

Παραδείγματος χάριν, στην παραπάνω εικόνα η είσοδος σέβεται το νεοκλασικό τύπο της υπόλοιπης σύνθεσης.

Ανήκει στο Εβραϊκό Μουσείο της Ελλάδος, όπως δηλώνει η μεταλλική επιγραφή.

Ακόμη μια χαρακτηριστική λειτουργία της εισόδου επομένως είναι η σήμανση της χρήσης του κτιρίου, όπως ενός μουσείου, οικίας, γραφείων, εμπορίου κ.λ.π αλλά και του αριθμού της οδού στην οποία αυτό βρίσκεται.

Εκλεκτικιστική αρχιτεκτονική

Αγγελικής Χατζημιχάλη 6, Αθήνα

Εδώ βρισκόμαστε στο Κέντρο λαϊκής τέχνης και παράδοσης όπου ”έζησε, δούλεψε και πέθανε η μεγάλη μας λαογράφος Αγγελική Χατζημιχάλη” όπως ενημερώνει η επιγραφή.

κέντρο λαϊκής τέχνης και παράδοσης-είσοδος 

λεπτομέρεια κεντρικής εισόδου 

ανοίγματα με επιρροές από τη βυζαντινή αρχιτεκτονική  

Αρ νουβώ 

είσοδος σε στυλ αρ νουβώ 

είσοδος σε στυλ αρ νουβώ 

Όπως φαίνεται από τις περισσότερες εικόνες εδώ, είναι συνήθης η ανύψωση της εισόδου σε σχέση με το επίπεδο του δρόμου. Τα οφέλη αυτής της υψομετρικής διαφοράς είναι πολλαπλά, όπως η επισημότητα, η προστασία, η στεγανότητα σε περίπτωση βροχής κ.λ.π. Ωστόσο, δηλώνει και ως ένα βαθμό την ελάχιστη μέριμνα για τα άτομα περιορισμένης κινητικότητας από τους αρχιτέκτονες της εποχής.

Εγκατάλειψη

Φυσικά στο κέντρο της Αθήνας δεν εκλείπουν οι εικόνες εγκατάλειψης, ακόμα και σε πολυσύχναστους δρόμους. Συνήθως τέτοιες εικόνες μας μεταφέρουν συνειρμικά σε νεοκλασικά κτίρια ανώτερης αισθητικής, ξεχασμένα από το κράτος και τους ιδιοκτήτες τους. Η ιδιαίτερη αρχιτεκτονική τους ποιότητα μας κάνει να προβληματιζόμαστε ακόμη περισσότερο για την τύχη τους. Συνήθως παραμένουν ”άψυχα” και υπομένουν σιωπηλά τη σταδιακή διάβρωση τους, ενώ σπανιότερα καταλαμβάνονται, ως διαμαρτυρία, και αποκτούν ξανά ζωή. Ακόμα, πολλοί street artists επεμβαίνουν καλλιτεχνικά πάνω σε τέτοια κτίρια (κάνοντας graffiti για παράδειγμα) προκειμένου να κινήσουν το ενδιαφέρον του περαστικού, υπενθυμίζοντας του την παρουσία τους.

Καλλιδρομίου 58, Εξάρχεια

Απεναντίας, τα συνήθη δείγματα καλλιτεχνικής διάθεσης δεν έχουν σκοπό να προβληματίσουν αλλά να καταστρέψουν την εικόνα ενός κτιρίου, όπως συμβαίνει στις παραπάνω εικόνες. Χρειάζεται ακόμα να σημειωθεί ότι τέτοια μορφή γραφής (graffiti tagging) επεκτείνεται φυσικά και σε κατοικημένα κτίρια, όπως συμβαίνει εδώ στα Εξάρχεια, όπου καλύπτει σχεδόν εξ’ ολοκλήρου μεγάλες επιφάνειες.

Έχει νόημα τελικά να επέμβουν οι κάτοικοι της περιοχής εφαρμόζοντας εξυγίανση ώστε να ανατρέψουν την εικόνα της εγκατάλειψης ή θα προκαλέσουν περισσότερες διαμάχες;

ΠΗΓΕΣ

κεντρική εικόνα: jackanthonyphotography

άλλες εικόνες: Μαριλένα Κοσκερίδου 

Αρχιτεκτονικές πληροφορίες κέντρου λαϊκής τέχνης εδώ